《云岩竹源二禅俱与招客三月二十一日遂饭于竹》拼音版

宋代刘子翚

yúnyánzhúyuánèrchánzhāosānyuèèrshísuìfànzhú--liúzihuī

yúnyánshìshēngzhōngzhúyuánshānchù

píngshēngliǎngwéi

chénguānglǎochūnfēigàishuāng

shāpíngshuǐmànliúyúnsàntiānquán

wēijīngqiǎnbǎnyǎotiǎo穿chuānchóngshù

绿dēngfāngshūhóngjìngfán

yānxiǎoxiūjìngshúlái

zhēngjūnchángzhǔméngmíngshèng

zixiūxīntiěshítàishūsháohuò

dǐngdǐngliúchényǒufán

shuāihuáqīngáocánzhé

wèituīyuǎnzhīzhèngxiāorán

jiǔbīnyúnshìnǎi鸿hóngzhù

duōhùnyōurénshūmíngfáncǎo

cóngtánzhuāngxuèfànyuèhuáng

fēngjuānbiànhuóshǐhuàqióngzhēnshù

jiěbànwànhuíxiōng

西chuāngyǐnmíngxùnyánwǎn

lǎnshēnyànsuíjìngruòchāo

shānzhēnyānzhī

刘子翚简介

唐代·刘子翚的简介

刘子翚

刘子翚(huī)(1101~1147)宋代理学家。字彦冲,一作彦仲,号屏山,又号病翁,学者称屏山先生。建州崇安(今属福建)人,刘韐子,刘子羽弟。以荫补承务郎,通判兴化军,因疾辞归武夷山,专事讲学,邃于《周易》,朱熹尝从其学。著有《屏山集》。

...〔 ► 刘子翚的诗(469篇)