《朱碧山银凿落歌呈孙少宰退翁朱十倡》拼音版

清代李良年

zhūshānyínzáoluòchéngsūnshǎozǎi退tuìwēngzhūshíchàng--liángnián

退tuìwēngzhāizhōnghuāzhuódāngyánshìyínzáoluòzuòshàngzàikànzhīshìxiāngshānzuò

zhìyuányuèjuānwānhuánwénbànshíqīngtáibāncháshìfēiwǎnruòfàngcāngmíngjiān

héngmiányǒulíngfēngdiǎnzhuìshēnggāngzhēnxièmíngwèisòngzhāngqiānyuèzhī

diāosōulínglóngjiěbēiyóukōngjiēshùguāngjīnnánwèigōng

zhǔréngèngquànhuīshǒujiùshìliúchuányóuzàikǒuyuánjiāxuéshìshùlínchuānxiāngjiāngwèi寿shòu

yǐnbēixièshīwéncǎipiānrándòngliáoyǒuluànláijiēshīwǎngshízuòshuāngjīnǒu

tànrénjiānbǎichūnxiéyángcánjīnhuājuéshèngtáoniàngàoěrchéngcháhǎishàngrén

李良年简介

唐代·李良年的简介

(1635—1694)清浙江秀水人,字武曾。诸生。与兄李绳远、弟李符并著诗名,时称三李。又与朱彝尊称朱李。诗初学唐人,持格律甚严。古文长于议论。曾举博学鸿儒科,罢归。有《秋锦山房集》。

...〔 ► 李良年的诗(143篇)