《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》拼音版

元代徐贲

càiwèiyǒngjiātángqīngyòu--bēn

yuǎnhuágàiláiboshānyīnzhái

zhàdàowèiānjiǔzhùxuán

shàngchúnyíngjuéxièdiāoshì

gāoyíngshānshēnzhòudòuquánmài

yánjiānglángwěishānményòngshǔguǎnzhī

quēyuánwéiluózǒngméng

biānxiàněrlínshùnièbiǎoshūchǎng

běnláishìxìngshìdān

xuéfánwèigōnggǎnmóu

níngláowàixínggānshí

gēngchúxiànérguàngàidāng

kuàiyúnchén

jiàshìhuíxiànglínwēng

kuāngzhīxiāngcáiqiāochāzhùtáng

zhuōyīngsuōwèimáozhé

yǎnggāozhānshì

xúnxíngchányǎnlínshí

liánshānqiūxuējìng

zhíwèiāojiùchéng

bēngfángjiādòuluàn

tóngnóngxuéjǐngtiánhuà

zhǎngzhěnzònghéng广guǎngháizhǎi

jiēliúyǐnqīngshūzhǎohuìshēn

jiàhéngqiūshíchuíluòxiàmàn

jiāgāofènqiāo

shízhǒngguǒcángbiànlèifēnxíngzhí

shíchángànhòushíkàn

juéquánjiāngzhìpiánchì

liǎngliáncóngshēngàidiào

chū{{jīn}}bèngzhéléixīntáizhǎngchūnjǐng

quèbiàngǔnézhǒuqiānjīngzhí

yínfánwēidiémiánlǎobànchāi

sháomiáojuǎnlóngyàogànyōngniú

huángxuěqíngshōuzhāi

yīnjiēmàoxiàtiánfēngfēi

juǎnlúněrchuízǎnlíngjiǎoshè

qiūjiācǎigèngjiǔjiǎnréngzhí

zhīfāngnínghǎiqióngjiāodiǎnchí

gǒuxiāngláozhúshúkān

shíbèiróutánkuàiféi

chúnzhuànxiānlóugēng

chóusōngcuìbīngwèi

jūn西shǔzhìxuwǎn

zhǎngyíngxìngdàiliúluànzhù

qínxiàorénxiànguāwèitiānzi

juémíngcáifāngliánshù

qióngwèixīnyánléi

xùnxiàofēijièxīn

pángēnmáirǎngtuōyǐngsǔn穿chuān

xiéxiāngliánzhégānshìyànmài

qièfāngguībǐngzhuóyuán

yùnzizōngshòuzhuìruíshíbèiguó

táoxiàhuái鹿jiǎomàozhì

jīngtuōzhūcháoyuánxiūchì

xiànbāocàishǒuqīngwēiyuànzhōujié

xiéhāosuǒrǎnghuìsuīkān

báojiākuíshěngbàngè

qióngcānsuānhuángjiǎndànxièliúbái

xiánqíngtiányuánshēngyǎnggāo

jiácuìjiǎnjiǎchāi绿bāi

yǎnrǎnyān姿cōngqiàn

shǐduōrǎnzàiwèichóngshì

xīnjiànhuòzàibiānbáoxiāng

qiújiǔjiàntóusuānzhìshuǎng

fánliáoyǒusòngjìngxiàngxiānshèngshì

duìkuājuéyànxīnxiǎozhāi

bànxiūguòsānwèngdāngbǎi

wèinéngzheshūjīngāngǎnshí

zhǐshānchúgōngguòxiāng

yòngsuìniánshùqíncháo

bīnwèijiànyànèchényán

jiéběnshìchǐzàoqiáodào怀huái

bàowèng忿fènshèshòushūqiàoqiú

zòngyīnzhìyōutūnzhìsuìwángzhé

wànqiánliǔpiànjīnhuáháizhì

shìzhīzhíwàngwèizhèngrénshí

zhěngōngzhòngshāngzhǐfànxuānè

dǐngnàoyúnjiāshídānshì

dànfēnsuǒānkānwèi

yīnkǒulèisuì使shǐqiānmín

徐贲简介

唐代·徐贲的简介

(1335—1393)元明间苏州府长洲人,字幼文,号北郭生。工诗善画。为十才子之一,又与高启、杨基、张羽合称吴中四杰。元末为张士诚掾属。张氏亡,谪临濠。洪武二年放归。后授给事中,改御史,巡按广东。官至河南左布政使。以征洮岷军过境,犒劳不时,下狱死。有《北郭集》。

...〔 ► 徐贲的诗(423篇)